ხატია, ვიცი, რომ ბევრს არ ვსაუბრობთ, მაგრამ ძალიან მიყვარხარ და მენატრება შენთან საუბარი და შენთან ხუმრობები. არ ვიცი, რა თქვეს ჩემზე, მაგრამ როცა პირველად თქვეს, ნეტავ მოსულიყავი და მეკითხა, მომესმინა. ყოველ შემთხვევაში, ამაზე საუბარი არ მინდა. სამწუხაროდ, ახალ წელს უსაუბროდ შევალთ. მესმის, რომ რაც არ უნდა ვეცადე, ყველაფერი ამაოდ იყო. და ვიცი, რომ საქართველოში მიდიხარ. ნეტავ არ წახვიდე, სანამ ერთმანეთზე გაბრაზებულები ვართ. ძალიან გავბრაზდი, როცა გავიგე. მიუხედავად იმისა, რომ არ გვისაუბრია, რადგან ჩემს გვერდით კლასში იყავი, შემეძლო საბაბების მოფიქრება, რომ როცა მომინდებოდა, შენთან სასაუბროდ, მაგრამ ეს არ მოხდება, როცა წახვალ. კიდევ ვიპოვი საბაბს, რომ მოგწერო, დამიჯერე. იმედი მაქვს, ახალი წელი ისეთი იქნება, როგორიც გინდა და ძალიან ბედნიერი იქნები. ეს შერიგების იმედით არ დამიწერია; უბრალოდ დავწერე ის, რაც გულსა და გონებაში მაქვს. შეიძლება არ გაინტერესებდეს, მაგრამ ამის შენთვის გაცემაც კი ჩემთვის მნიშვნელოვანია. გილოცავ ახალ წელს.

ძალიან მიყვარხარ, ჩემო ძვირფასო მეგობარო.

ზეინეპ ნაზი